Перевод: с польского на английский

с английского на польский

sąd ostateczny

См. также в других словарях:

  • ostateczny — 1. «taki, na którym kończy się jakiś cykl, szereg, jakaś seria itp.; niemożliwy do zmiany, ostatni, definitywny» Ostateczna walka, decyzja, ostateczne zwycięstwo. Ostateczny argument, egzamin, krok, sposób, środek, wynik. Ostateczna redakcja… …   Słownik języka polskiego

  • sąd — 1. przestarz. Odprawiać, odbywać sąd nad kimś «sądzić kogoś»: Odbyli nad nią fikcyjny sąd i skazali ją na śmierć. T. Małyszek, Kraina. 2. Sąd ostateczny «wielkie zamieszanie, chaos»: Wtedy się odbywał sąd ostateczny, gdyż każdy chciał bębnić, a… …   Słownik frazeologiczny

  • sąd — m IV, D. u, Ms. sądzie; lm M. y 1. «państwowy organ wymiaru sprawiedliwości; zespół sędziów» Sąd apelacyjny, kasacyjny, rewizyjny. Sąd cywilny, karny. Sąd wojewódzki. Sąd dla nieletnich. Prezes sądu. Skład sądu. Wyrok są …   Słownik języka polskiego

  • ostateczny — Rzeczy, prawdy, sprawy ostateczne «zagadnienia związane ze śmiercią, sensem życia w wymiarze religijnym, filozoficznym»: Nie poruszał w swojej twórczości spraw aktualnych ani wielkich problemów narodowych, był poetą prawd ostatecznych, siłą… …   Słownik frazeologiczny

  • dzień — m I, D. dnia; lm M. dnie a. dni (przy liczebnikach tylko: dni) D. dni 1. «okres od wschodu do zachodu słońca; także światło spowodowane znajdowaniem się słońca nad horyzontem» Dzień słoneczny, skwarny, upalny. Dzień bezsłoneczny, mglisty,… …   Słownik języka polskiego

  • islam — m IV, D. u, Ms. islammie, blm «monoteistyczna religia, której twórcą był Muhammad (Mahomet) w VII w. w Arabii, głosząca wiarę w jednego Boga (Allaha), wiarę w proroków, sąd ostateczny, karę lub nagrodę po śmierci, rozpowszechniona głównie w… …   Słownik języka polskiego

  • mahometanizm — m IV, D. u, Ms. mahometanizmzmie, blm «monoteistyczna religia, której twórcą był Muhammad (Mahomet) w VII w. w Arabii, głosząca wiarę w jednego Boga (Allaha), wiarę w proroków, sąd ostateczny, karę lub nagrodę po śmierci; rozpowszechniona głównie …   Słownik języka polskiego

  • ostatni — 1. «znajdujący się na końcu; kończący jakiś cykl, szereg, jakąś serię itp.; taki, po którym nie będzie innego» Ostatni z rodu. Ostatni szereg. Ostatni seans. Ostatni pociąg. Ostatnie egzemplarze książki. ∆ praw. Ostatnia instancja «instancja… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»